Carving jest to sztuka.

Chyba jest to dość trafne określenie. Carvingowcy, czyli osoby zajmujące się carvingiem są zatem artystami. Carving powstał, wyodrębnił się z tzw. sztuki pałacowej. Pierwsze wzmianki o  fantazyjnym, artystycznym wycinaniu owoców i  warzyw pochodzą z Chin, z okresu panowania dynastii Tang (VII – X w.). Rozkwit carvingu miał miejsce nieco później, podczas rządów dynastii Song  (X-XIII w.). Właśnie wtedy carving opuścił cesarskie komnaty i pałace. Nie trafił co prawda od razu pod strzechy, ale stał się zdecydowanie bardziej przyjazną formą, zwłaszcza wśród klasy średniej. W mniej więcej tym samym czasie (XIII – XIV w.) również w  Tajlandii carving stał się szerzej znaną sztuką. A  to za sprawą corocznego święta  religijnego Loy Krathong. Wtenczas sztukmistrzyniami były kobiety pracujące na królewskim dworze, które zaczęły wycinać przepiękne owocowe i warzywne dekoracje również w  swoich domach, dla swoich gości. Obecnie Tajlandia jest uznawana za kolebkę światowego carvingu. Władze Tajlandii uznały sztukę carvingu za element dziedzictwa narodowego. W celu propagowania i  ochrony, fantazyjne wycinanie z warzyw i owoców wprowadzono do kanonu zajęć szkolnych.

Carving – Surowce do rzeźbienia

Dekoracje z owoców tworzy się bazując na owocach egzotycznych. Dojrzewają one bardzo szybko i stają się soczyste, dlatego najlepszym materiałem dla carvingowca są one wtedy, gdy są niedojrzałe. Są to m. in. wszelkiego rodzaju arbuzy, melony i dynie, a także papaja czy ananas. Ze względu na swoją wielkość są one wdzięcznymi owocami dla początkujących. Do dekoracji z warzyw najczęściej używa się rzodkwi, buraków, różnego rodzaju rzep, brukwi, kabaczka, a także marchwi, selera, kalarepy. Warzywa są zazwyczaj mniejsze od owoców, więc stworzenie pięknej kompozycji z warzyw wymaga już pewnych umiejętności i pewnej wprawy. Warzywa są też dużo twardsze, stąd też wycina się w nich o wiele trudniej i wolniej. W  Azji używa się także nie występujących w Europie bulw kolokazji i rzodkwi japońskiej. Do uzupełnienia gotowych rzeźb lub większych kompozycji stosuje się m.in. kolorowe papryczki chili, pomidorki, liście pora, kolorowych sałat, świeże zioła no i oczywiście świeże owoce. Skomponowanie stołu z owocami zawierającego rzeźby owocowe i warzywne jest nie lada wyzwaniem. Fantazyjnie przygotowane elementy kompozycji trzeba umiejętnie wyeksponować, a później troszczyć się o nie. Najlepszym sposobem zapobiegania wysychaniu eksponowanych dekoracji z owoców jest zraszanie ich lodowatą wodą. Pozwala to dłużej utrzymać wilgotność i jędrność owoców i warzyw.

Rodzaje i style w carvingu

Najbardziej popularną odmianą carvingu to carving tajski, ten najstarszy. Tę odmianę charakteryzuje lekkość wzorów, finezja, delikatność całości. Carving tajski to głównie motywy kwiatowe, ale także zwierzęta i  łączone, duże kompozycje zawierające mieszankę wyrzeźbionych owoców i warzyw z delikatną nutką liści i gałązek naturalnych. W carvingu tajskim używa się tylko jednego noża, tajskiego. Carving ten wykonywany przez Taja lub przez innych Azjatów jest bardzo szybki, iście ekspresowy.

Inną odmianą carvingu jest carving chiński. Tutaj dominują swoiste sceny z kultury chińskiej, rzeźbione z pozostawieniem skórki arbuza i wycięciem tła. Najczęściej w tej odmianie carvingu można spotkać sceny batalistyczne, motywy sportowe, różnego rodzaju smoki czy elementy alfabetu chińskiego.

Kolejną odmianą jest carving europejski. Zawiera mieszankę powyższych stylów. Wykonane prace dotyczą różnej tematyki, ale zazwyczaj zostawia się małe ilości skórki arbuza w celu podkreślenia zastosowanych wzorów i motywów zarówno w płatkach liści i kwiatów oraz w typowych motywach graficznych (napisy i motywy rysunkowe).

Następną, mocna rozwijającą się odmianą carvingu jest rzeźba przestrzenna. Tutaj carving zbliża się do rzeźbienia w drewnie, kamieniu czy lodzie. Różnica polega tylko na zastosowaniu warzyw i owoców jako materiałów, surowców. Tego rodzaju rzeźby to niebanalne dzieła sztuki, które wymagają od carvera bardzo rozwiniętej wyobraźni przestrzennej.
Swoistą odmianą carvingu są rzeźby wykonane w dyniach. Wyróżniamy tutaj typowe, łatwe do wykonania i widowiskowe rzeźby wykonane przy użyciu szablonów i zastosowaniu światła wewnątrz dyni (świece, lampy itp.). Inną odmianą prac z użyciem dyń są rzeźby przestrzenne przedstawiające twarze z ekspresyjnym wyeksponowaniem uczuć, mimiki twarzy. Obie te odmiany są szczególnie lubiane w kontekście popularnego na całym świecie dnia Halloween.

Zastosowanie sztuki carvingu

To tak naprawdę temat na całkiem obszerną książkę. Rzeźbione owoce i warzywa idealnie nadają się do dekoracji stołów podczas wesel, bankietów i innych imprez okolicznościowych. Potrafią wprawić w zdumienie nawet najbardziej wymagających gości. Także imprezy firmowe mogą być doskonałą okazją do prezentacji carvingu np. m.in. z logo firmy.  Obecnie takie działania marketingowe zyskują na dużej popularności nie tylko wśród dużych firm czy galerii handlowych, ale także w gronie mniejszych, mniej znanych firm.

Carving ma szerokie zastosowanie we wszelkich działaniach promocyjnych. Poza typową promocją firmy, poprzez wyrzeźbienie logo na arbuzie, możemy za pomocą rzeźb i rzeźbionych grafik promować miasta, obszary o ciekawej tematyce kulturowej czy nawet konkretne wydarzenia.

Rzeźby carvingowe w wyrafinowany, ale zdecydowany sposób przyciągają gości hotelowych czy restauracji. Cieszą się dużym powodzeniem i zainteresowaniem na wszelkiego rodzaju targach, nieraz w ogóle nie związanych z szeroko pojmowaną sferą gastronomiczną czy hotelową.

Coraz częściej kwiaty z owoców i warzyw zastępują te zwykłe kupione w kwiaciarni. Nasze bukiety carvingowe, umieszczone w wiklinowym koszu, odziane w elegancką przezroczystą folię, ozdobione kokardą stanowią ciekawy, niebanalny prezent, który nadaje się praktycznie na każdą okazję.

Carving – nauka

Czy trudno nauczyć się carvingu? Oczywiście, że nie. Jedyne co potrzeba, aby nauczyć się rzeźbić w owocach i warzywach to odrobina poświęconego czasu i pozytywne nastawienie. W czasie ośmiogodzinnego kursu, który najczęściej odbywa się w jeden dzień każdy jest w stanie nauczyć się solidnych podstaw carvingu. Oprócz cech leżących po stronie osoby pragnącej się nauczyć carvingu, ważne jest, aby wybrać odpowiedniego instruktora. Na fali popularności tej sztuki w ostatnich kilku latach powstało dużo ogłoszeń i firm oferujących kursy carvingu. Warto wybrać tę, która zajmuje się wyłącznie carvingiem. Ponadto równie istotna jest sama osoba instruktora. Osoba, która będzie nas uczyć musi posiadać doświadczenie w szkoleniu, doświadczenie i osiągnięcia w konkursach polskich i międzynarodowych. Lepiej również dla nas, kiedy instruktor ma przygotowanie pedagogiczne (wie jak przekazać wiedzę) i może pochwalić się uczniami o dużych osiągnięciach.

Istotne dla wyników nauki jest również miejsce w którym się szkolimy. Jeśli nic i nikt nie zakłóca naszej nauki, a w miejscu szkolenia na każdym kroku widzimy i czujemy ducha sztuki carvingu (np. puchary czy dyplomy instruktorów, zdjęcia z wydarzeń carvingowych, próbki prac carvingowych, prezentacja narzędzi do carvingu oraz książek o tematyce carvingowej itp.) to bądźmy pewni, że efekty nauki carvingu będą jeszcze lepsze!

Carving – kurs – co dostajemy na kursie?

Warto również zastanowić się co dostajemy w cenie kursu i jaka jest tego jakość. Na kursach organizowanych przez CARVING-ART Paweł Sztenderski, każdy z kursantów otrzymuje na własność zestaw noży do carvingu (produkowanych w Tajlandii) oraz książkę pt. “Kurs Carvingu. Poziom Podstawowy. Podręcznik do ćwiczeń”. Fakt, iż autorem książki jest instruktor prowadzący szkolenie również dużo nam mówi i słusznie pozwala oczekiwać jeszcze lepszych efektów w nauce.

Przy wyborze firmy i instruktorów szkolących w carvingu patrzmy przede wszystkim na ich umiejętności, doświadczenie w szkoleniu oraz prace kursantów, wykonane na kursie i po kursach! Będziemy wówczas wiedzieli na co możemy sami liczyć po kursie carvingu!